(13377) Numaralı fetva:
(Bölümün numarası 20; Page No. 223) Soru: Eşimle aramda sebepsiz yere, büyük bir problem olmadığı halde, 2 yıldan beridir problemler çıkmaktadır. Fakat o, gün boyu sinirli ve yüzü asıktır. Ona bunun sebebini sorduğum zaman bana cevap vermiyor. Önemli olan aramızda tartışmalar gelişti. Sinirlendim ve elimle onun yüzüne vurdum. Annem münakaşayı duydu. Sinirlerim bozuldu ve şöyle dedim: “Allah’a yemin ederim ki, onu boşamam gerekir. Allah’a yemin ederim ki, onu boşamam gerekir.” Hatırladığım kadarıyla iki veya üç kez bunu tekrarladım. Bu heyecan esnasında, bu büyük sözleri kullandığım esnada sanki kalbimden söylüyordum. Fiilen boşadığımı hissediyordum. Saliha bir eş seçmede başarısız olup, hayal kırıklığına uğradığım için ağlıyorum. Ondan önce de bir bayanla evlenmek istedim fakat basit sebeplerden dolayı kabul etmediler. İki gündür meydana gelen tartışmalardan dolayı iş ciddiye bindi. Kadın eve dönmedi. Allah’a hamd olsun herşey tamam. Şu ana kadar ondan ayrılmadım. Bizim bir buçuk yaşında bir oğlumuz ve bir de doğacak olan bebeğimiz var. Ki ben dindar, dinine bağlı, İslam’ın farzlarını yerine getirmeye çalışan birisiyim. Gerçekleştirmediğim, eşimi ayırmadığım fakat söylediğim boşama lafızlarının dinen hükmü nedir? Fakat ben korkuyorum ve bu işin beni çok sıkıntıya koyacağından endişeleniyorum.
Cevap: Eğer durum anlatıldığı gibi ise; eşine :"Allah'a yemin ederim ki onu boşayacağım." demenle boşama gerçekleşmez. Fakat onu boşamaya yemin etmenden dolayı yemin keffareti ödemen gerekir. Keffaret şudur: Mü'min bir köle azad etmek veya 10 fakiri yedirmek veya giydirmektir. Bunları bulamazsa 3 gün oruç tutman gerekir. Başarı Allah'tandır! Allah, peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)'e, âilesine ve sahabesine salât ve selam etsin.
Kuran
Kuran Tilavetleri
Fıkhı
Tevhid
Birinci eşinin çocuk...
